Biografie

Studie en loopbaan

Marjolijn wordt geboren op 13 juni 1945 in Son en Breugel als Marjolijntje Jantje Marie Rigtering. Ze door­loopt de HBS in Eindhoven en gaat in 1963 naar de Academie voor Beeldende Kunsten in Tilburg. Ze krijgt onder andere les van Nico Molenkamp en Joop Liesker. Na haar eind­examen gaat ze les geven aan de docenten­opleiding van Ben van Pinxsteren in Weurt.


Van 1973 tot 2003 is ze docente aan het Stedelijk Centrum voor Kunst en Cultuur te Nijmegen in de vakken textiel, schilderen en kunst­geschiedenis. Vanaf 1976 maakt ze acht jaar deel uit van het kunstenaars­collectief  “Hollandsche Spoorweg”, dat een eigen galerie beheert aan de Kannen­markt in Nijmegen. In 1986 opent ze haar eigen schilder­school in Millingen a/d Rijn, waar ze op bevlogen wijze vak­genoten en cursisten begeleidt bij het tekenen en schilderen. Daarnaast heeft ze in de loop der jaren een aantal functies in het onderwijs bekleed, trainingen gegeven aan onder andere medisch geschoolde groepen, theaterdecors en -kostuums ontworpen en gemaakt en gast­colleges gegeven.

Workshops en cursus

Op aanvraag geeft ze work­shops aan groepen als familie- of personeels­uitjes, maar ook als team­building met een speciaal doel.
Marjolijn maakt naast haar vrije werk ook tekeningen, schilderijen en wand­schilderingen in opdracht. Ieder jaar zijn er in de zomer­maanden vakantie­cursussen landschap- en/of portret­schilderen in het buiten­land. Marjolijn heeft cursussen gegeven in Frankrijk, Portugal, Marokko, Italië, Hongarije en Zwitserland.

Stijl

Het werk van Marjolijn is heel divers qua onderwerp, techniek en materiaal­gebruik. Als kunst­schilder houdt ze van een mooie gelaagde verf­huid waarop in een krachtig hand­schrift is geschilderd, maar ze houdt eveneens van mono­chrome vlakken en subtiele details. Het liefst tekent ze land­schappen en mensen, al of niet geab­straheerd. Daarbij zijn krijt en acryl­verf favoriet, omdat deze materialen volgens Marjolijn aansluiten bij een bepaalde direct­heid van werken. Ook olie­verf over een onder­schildering van acryl­verf vindt ze een prettige werk­wijze. De voor­stellingen zijn natural­istisch, geabstraheerd of lyrisch abstract. Altijd ligt de waar­neming ten grond­slag aan de uit­werking van een schilderij, ook wanneer het werk abstract is.

In ‘dummy-­boekjes’ maakt Marjolijn snelle landschaps­schetsen en portret­studies. In deze boekjes bewaart ze ook kranten­knipsels en op reis gemaakte foto’s, naast gevonden kleurige papier­tjes of textiel. Soms schrijft ze er een gedicht of interessante gedachte in. Het zijn als het ware ‘kook­boeken’ voor haar schilderijen.

Marjolijn is gefascineerd door ‘licht’ en haar contrast met het donker. Het mooist is dat contrast te zien in de vroege ochtend na zons­opkomst en ’s avonds een uur voor zons­ondergang. De lange schaduwen door­snijden dan het land­schap en brengen samen met de heldere kleuren een magische sfeer. ’s Avonds noemt men dit tijd­stip ook wel ‘l’heure de Cézanne’, naar de beroemde Franse impression­istische schilder. Het is een uur waarin intense contrasten tegelijker­tijd een soort van vitaliteit naast melancholie oproepen. Als schilder vindt Marjolijn deze kleur- en toon­verschillen spannend, omdat ze expressief zijn en een emotie kunnen weergeven.

Reizen

Een andere fascinatie heeft Marjolijn voor reizen, dichtbij en ver weg. Vele wereld­landen heeft ze door­kruist op zoek naar het onverwachte en voor haar het nieuwe. Overigens is het avontuur vlakbij in de polder soms even groot. Ze is nieuwsgierig van aard, laat zich graag verrassen en wil iets dat haar boeit soms diep­gaand onder­zoeken. Deze houding speelt mee in haar werk als beeldend kunstenaar. Marjolijn vindt het een bijzondere ervaring om zich te laten meevoeren in vormgevings­processen. Aanvankelijk speelt er een onderwerp in haar achter­hoofd, waarover ze nadenkt en van alles verzamelt. Op een gegeven moment begint ze aan een nieuw schilder­avontuur. Vak­man­schap, intuïtie en emotie zijn in dialoog met het beeld dat op het doek verschijnt. Soms raak ze in een “flow” tijdens het schilderen en lijkt het of “iets anders “ haar bestuurt.

Marjolijn:

“Het is een uit­dagend vak, waar­van je zèlf de in­houd regisseert. Het is ook een prachtig vak, dat een manier van leven en van ‘zijn’ bepaalt, of eigen­lijk anders­om. Ik herken iets van verwant­schap in sommige muziek en literatuur. Ook andere vormen van kunst kunnen in een flits her­kenning geven. Soms is dat gevoel er ook bij een bezielend gesprek met mensen. Het kan me opgetogen, blij of stil maken… het kan me inspireren tot nieuw werk.“